تاثیر برنامه توانمند سازی بر میزان هموگلوبین گلیکوزیله بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

زمینه و هدف: در روش های نوین آموزش به بیمار، موضوع توانمندسازی مطرح شده که درآن بر نقش فعال بیمار در آموزش تاکید شده است. میزان هموگلوبین گلیکوزیله(hba1c) یک شاخص مهم موفقیت بیمار در کنترل میزان قند خون می باشد. این مطالعه به منظور تعیین تاثیر برنامه توانمندسازی بر میزان هموگلوبین گلیکوزیله بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی بر روی 134 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو که به طور تصادفی به دو گروه 67 نفری مداخله و کنترل تقسیم شدند، انجام شد. ابزار پژوهش پرسشنامه مربوط به اطلاعات دمو گرافیک و آزمایش خون از نظر میزان هموگلوبین a1c بود. برنامه توانمندسازی بر اساس برنامه تنظیمی در طی شش جلسه 90 دقیقه ای در گروه آزمون اجرا گردید. هموگلوبین a1c قبل و سه ماه بعد از مداخله در دو گروه اندازه گیری شد. برای آنالیز داده ها از آزمون های تی مستقل، تی زوج، کای دو، ضریب همبستگی پیرسون و آنالیز واریانس در نرم افزار 17spss استفاده گردید. یافته ها: بین هموگلوبین گلیکوزیله گروه مداخله و کنترل قبل از مداخله اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت. نتایج بیانگر اختلاف معنی دار آماری در میزان هموگلوبین گلیکوزیله بین گروه مداخله (52/1±33/8) و کنترل (57/1±06/10) پس از اجرای مداخله بود (001/0p<) و میانگین هموگلوبین گلیکوزیله گروه مداخله بعد از اجرای برنامه توانمندسازی کاهش پیدا کرد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که اجرای برنامه توانمندسازی توانسته است کارآیی بیماران را در کنترل قند خون افزایش داده و به طور موثری باعث کاهش میزان هموگلوبین گلیکوزیله در بیماران دیابتی نوع دو گردد.